Ujmowanie i uzdatnianie wody

1885 -1945

Woda rozprowadzana była systemem pierścieniowym do każdej większej zabudowy, a zabezpieczenie p. pożarowe jeszcze do dziś uznać można za skuteczne.

Ulicę Wojska Polskiego wyposażono w podwójny wodociąg – wschodni d = 0,225m i zachodni d = 0,080 m w celu większego prawdopodobieństwa uniknięcia przerw w dostawie wody, oraz w celu zminimalizowania szkód drogowych przy awariach, czy nowych wcinkach.

1945 -1946

Po ustąpieniu działań wojennych, pierwsze prace polegały na remontach i naprawach istniejących urządzeń. W pierwszym kwartale 1946 r. ukończono remont pomp tłokowych napędzanych silnikami gazowymi i rozpoczęto tłoczenie wody do sieci miejskiej. Eksploatacja urządzeń (do których nie było instrukcji obsługi i części zamiennych) nastręczała wiele kłopotów. Początkowo produkcja wody była jedynie na poziomie ok. 800 m3/d i pokrywała całkowicie potrzeby stacjonującego wojska.

1946 -1950

Doprowadzono do pompowni kable średniego napięcia i dobudowano komorę w której zainstalowano transformator. W pompowni zamontowano dwie pompy wirowe o wydajnościach: 120 i 90 m3/h. Pompy tłokowe z silnikami gazowymi pozostawiono na wypadek awarii. Zainstalowano również chlorator z którego woda chlorowa była podawana do studni zbiorczej. Nadal eksploatowano układ głębinowych studni lewarowych.

Produkcja wody była na poziomie 2000 m3/d.

1950 -1965

Z powodu kłopotów eksploatacyjnych i zwiększającego się zapotrzebowania na wodę, wykonano studnie głębinowe (wiercone) i wyposażono je w elektryczne agregaty głębinowe. Studnie lewarowe uległy likwidacji. Z nowych studni głębinowych, wodę tłoczono do studni zbiorczej. Produkcja wody była na poziomie 7000 m3/d.

1965 -1970

Z powodu wzrastającego zapotrzebowania na wodę i konieczności poprawy jej jakości, wykonano (w oparciu o projekt BPBK w Warszawie) Stację Uzdatniania Wody z wykorzystaniem obiektów istniejących.

Rozbudowano Pompownię II° o część podziemną w której umieszczono dwie pompy II° OS-200 i jedną pompę popłuczną do płukania filtrów. W istniejącej części pompowni wymieniono pompy II° na nowe OS-200. Pompownię wyposażono w nowe transformatory i rozdzielnię.

Wybudowano: budynek filtrów otwartych, chlorownię na chlor gazowy zbiornik retencyjny V=1200 m3 z komorą zasuw i stację średniego napięcia. Zdolność produkcji wody wynosiła do 11000 m3/d.

Niestety z powodu trudności eksploatacyjnych i zwiększonego zapotrzebowania miasta na wodę w 1972 r. zaniechano eksploatacji filtrów. Od tej pory, do czerwca 1995r. miasto było zaopatrywane w wodę nieuzdatnioną.

1981 -1991

Rozpoczęto budowę (w oparciu o projekt BPBK z Białegostoku) obiektów przyszłej Stacji Uzdatniania, której wydajność godzinowa miała być równa zatwierdzonym zasobom wynoszącym 1610 m3/h. Do 1991 r. wykonano i przekazano do eksploatacji dwa zbiorniki retencyjne (2 x 2500 m3), nową pompownię IIo, rozdzielnię średniego napięcia i budynek agregatów prądotwórczych. W tym czasie wykonano również 10 nowych studni głębinowych. Od września 1991 r. wyłączono z eksploatacji starą pompownię II° i włączono nową. Produkcja wody w 1991 r. wynosiła 19000 m3/d. Miasto nadal było zaopatrywane w wodę nieuzdatnioną.

1991 -1993

Wykonano rurociąg łączący nowe studnie głębinowe z istniejącym układem tłocznym. W lutym 1992 r. oddano do eksploatacji dziesięć studni głębinowych. W 1993r rozstrzygnięto przetarg na realizację Stacji Uzdatniania Wody. W listopadzie 1993 został podpisany Kontrakt z PRIM S.A. (Ełk) na wykonanie Stacji Uzdatniania Wody w oparciu o projekt TECH-SAN STOLICA (Warszawa).

Projekt zakładał rozbudowę istniejącej Stacji Wodociągowej przez wprowadzenie obiektów uzdatniania wody o wydajności 1000m3/h z możliwością ich rozbudowy do 1250 m3/h.

1993 -1995

Trwały prace związane z rozbudową i modernizacją Stacji Uzdatniania Wody. Od czerwca do końca sierpnia 1995 r. prowadzono prace rozruchowe polegające na pracowaniu filtrów ciśnieniowych, określeniu parametrów technologicznych, uruchomieniu sterowania i kontroli w programie WIZCON. Potwierdzeniem uzyskania (kontraktowych) parametrów uzdatniania wody, była trzy dobowa próba przy wydajności 24000 m3/d. Obecnie woda dostarczana odbiorcom nie powoduje odkładania się osadów w sieci wodociągowej. W wodzie uzdatnionej ilość żelaza i manganu wynosi poniżej 0.01 mg/l,

1995 – 2002

Ostatnie lata funkcjonowania stacji uzdatniania wody to okres wdrażania pełnej automatyki opartej na sterowaniu komputerowym i utrzymywaniu wysokiej jakości produktu dostarczanego do odbiorcy.

W listopadzie 1998r uruchomiono nowoczesne urządzenie służące do dezynfekcji wody transportowanej do miasta. Lampa naświetlająca wodę promieniami ultrafioletowymi likwiduje w 100% wszystkie rodzaje mikroorganizmów.

Proces uzdatniania wody oparty w całości na procesach fizycznych i biologicznych powoduje, że woda podawana do sieci miejskiej spełnia wymogi jakościowe stawiane dla wód butelkowych mineralnych, mineralnych mieszanych, naturalnych wód źródlanych i wód stołowych.